παραπόδιος

-ο / παραπόδιος και ποιητ. τ. παρπόδιος, -ον, ΝΑ

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το παραπόδιο

ζωολ. α) πλευρική προέκταση σε κάθε μεταμερές τού σώματος τών πολύχαιτων δακτυλιοσκωλήκων το οποίο φέρει μεγάλον αριθμό μεταξωδών σμηρίγγων και χρησιμεύει στο ζώο για την έρπηση ή την κολύμβηση

β) πλευρικός λοβός τού πόδα τών οπισθοβράγχιων μαλακίων

αρχ.

αυτός που βρίσκεται μπροστά στα πόδια, δηλ. ο επικείμενος («φόνου παρποδίου», Πίνδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + πούς, ποδός + επίθημα -ιος].